W czasie wojny uczył się w Warszawie malarstwa w konspiracyjnej szkole im. K. Krzyżanowskiego. W latach 1946-1951 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Jana Seweryna Sokołowskiego, prof. Eugeniusza Eibischa i prof. Władysława Daszewskiego. Dyplom otrzymał w 1956. Od 1956 roku pracuje na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; przechodząc kolejne stopnie kariery akademickiej, uzyskał w 1988 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. Prowadzi Katedrę Rysunku, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był współautorem polichromii na kamieniczkach Rynku Starego Miasta w Warszawie. Już od 1958 roku zajmuje się publicystyką i krytyką artystyczną; publikuje na łamach pism kulturalnych. Otrzymał jedną z głównych nagród podczas legendarnej wystawy w Arsenale (1955). Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Nagrody im. Jana Cybisa (1977); Nagrody im. Brata Alberta (1986), a w 1988 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka i pracuje w Warszawie. Monograficzną wystawę artysty zaprezentowała warszawska Zachęta w 2002 r.
W czasie wojny uczył się w Warszawie malarstwa w konspiracyjnej szkole im. K. Krzyżanowskiego. W latach 1946-1951 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Jana Seweryna Sokołowskiego, prof. Eugeniusza Eibischa i prof. Władysława Daszewskiego.
