Bez tytułu, 1997

Praca pochodzi z okresu twórczości artysty po jego wyjeź­dzie do Francji w 1995 roku. Zaprzestał wówczas tworzenia instalacji na rzecz tradycyjnych form wypowiedzi: obrazów, pasteli, akwareli. Ich dominującym tematem stał się pejzaż połączony z bajkową poetyką. Zorganizowana na przełomie 1997 i 1998 roku wystawa stworzyła szansę na zaprezen­towanie tych mniej znanych form twórczości artysty, któ­ry najczęściej kojarzony był z realizacjami przestrzennymi. Wśród pejzaży powtarzały się poetyckie interpretacje gór­skich motywów z południa Francji, niekiedy w krajobraz pi-renejski wkradały się też swojskie sprzęty domowe, takie jak krzesło czy stół. Martwe natury Kruka to przeważnie kom­pozycje budowane z kuchennych utensyliów oraz warzyw i owoców, dorodnych bakłażanów czy gruszek. Ich uprosz­czone kształty tworzą dekoracyjne, niemal abstrakcyjne układy. Kameralne prace na papierze nie odtwarzają wiernie natury, są raczej zapisem wrażeń i nastrojów utrzymanych w poetycko surrealistycznym klimacie. Praca jest pastelem o jasnych, nasyconych barwach. Mocne kontrasty między czernią a bielami, błękitami, różami i szarościami oddają na-stój nasyconego słońcem Południa Europy. Na pierwszym planie widzimy fragmentarycznie ujęte, zgeometryzowane, zabudowania. Pejzaż nie jest ujęty dosłownie, schematycz­nie poprowadzone góry i zabudowania układają sie niczym dekoracje teatralne. Równocześnie artysta oddał w pracy bezpośredniość patrzenia na świat dziecka i bajkowy na­strój.

Praca pochodzi z okresu twórczości artysty po jego wyjeź­dzie do Francji w 1995 roku. Zaprzestał wówczas tworzenia instalacji na rzecz tradycyjnych form wypowiedzi: obrazów, pasteli, akwareli. Ich dominującym tematem stał się pejzaż połączony z bajkową poetyką. Zorganizowana na przeło­mie 1997 i 1998 roku wystawa stworzyła szansę na zapre­zentowanie tych mniej znanych form twórczości artysty, który najczęściej kojarzony był z realizacjami przestrzenny­mi. Wśród pejzaży powtarzały się poetyckie interpretacje górskich motywów z południa Francji, niekiedy w krajobraz pirenejski wkradały się też swojskie sprzęty domowe, takie jak krzesło czy stół. Martwe natury Kruka to przeważnie kompozycje budowane z kuchennych utensyliów oraz warzyw i owoców, dorodnych bakłażanów czy gruszek. Ich uproszczone kształty tworzą dekoracyjne, niemal abstrak­cyjne układy. Kameralne prace na papierze nie odtwarzają wiernie natury, są raczej zapisem wrażeń i nastrojów utrzy­manych w poetycko surrealistycznym klimacie. Obraz jest baśniowym pejzażem wykonanym w technice pasteli w ja­snych, nasyconych barwach. Na horyzoncie, na pagórku, widzimy zgeometryzowany dom składający sie z czterech pionowych segmentów. Przed nim rosną cztery delikatne drzewa o wiosennej zieleni. Za domem rysuje się błękitny kontur gór z widocznym krzyżem na szczycie. Mocne kon­trasty między czernią a bielami, błękitami, soczystymi zie­leniami i jasnymi beżami oddają nastój nasyconego słoń­cem Południa Europy. Artysta oddał w pracy wrażliwości i bezpośredniość patrzenia na świat dziecka oraz bajkowy nastrój.