Blacha, 1993

Wykonana techniką suchej igły „Blacha” należy do graficznego cyklu powstającego od lat 90. Artysta bliski jest malarstwu materii czyniąc punktem wyjścia swoich dzieł substancje nie kojarzące się jednoznacznie z malarstwem i jego atrybutami. Interesuje go problem pochodzenia obrazów z obrazów komponując swoje dzieła ze zużytych matryc graficznych i wklejając w nie odbitki z motywem „muru” lub modułem prostokąta. Jednocześnie płaska powierzchnia składająca się z niezliczonych ilości linii, przecinających się rys i zarysowań oddziałuje na widza ładunkiem emocji i napięcia skumulowanego w nierównościach i zagięciach. Brunatny kolor użyty w pracy przedstawia rdzę pokrywającą zniszczone, skorodowane tafle stalowych blach. Można go również odczytać jako kolor zaschniętej krwi.