Zbigniew Makowski
Praca jest zbudowaną addytywnie kompozycją z elementów zestawionych niczym wersy dadaistycznego czy surrealistycznego wiersza. Duże i małe elementy wywodzące się ze świata wyobrażeń i zainteresowań artysty: od elementów geometrycznych (koła, trójkąty, kule), poprzez architekturę, postać ludzką (tajemniczy cień kobiety dominujący kompozycję), przedmioty (renesansowo-manierystyczny kandelabr po środku kompozycji, po prawej stronie kobiecego cienia) a zakończywszy na napisach i liternictwie. Obrazy i rysunki Makowskiego są syntezą wielu technik i stylów - tych najbardziej współczesnych i tych, które należą już do zapomnianej często tradycji. W pracach artysty można zauważyć nawiązania do surrealizmu, dadaizmu, widać inspiracje różnymi kulturami i cywilizacjami a także kabałą i magią. Zbigniew Makowski posługuje się też cytatami malarskimi i literackimi ujawniając odbiorcy swoje artystyczne fascynacje. Przy tworzeniu swoich dzieł często stosuje bardzo pracochłonne wręcz alchemiczne zabiegi jak na przykład specjalne preparowanie papieru, z którego wykonuje niezwykłe księgi artystyczne. Ze szczególnym upodobaniem malarz wykorzystuje podłoże papierowe, nawet do przygotowywania kompozycji dużych formatów. Częstokroć są to arkusze specjalnie preparowane. Do tego rodzaju prac należy praca„Che nel destruc-to"z 1988 roku, która jest kolażem zszytych sznurkiem arkuszy specjalnie preparowanych, naznaczonych autorską patyną, która nadaje całej pracy charakter „starożytności" i szlachetności . Niebagatelne znaczenie dla ostatecznego efektu całości ma dbałość o rysunek, który wywołuje wrażenie iluzyj-ności przestrzeni i wzmaga tajemniczy nastrój intelektualnej, erudycyjnej całości. Autor nie rezygnuje w monumentalnych kompozycjach ze swojej ulubionej poetyki łączenia niezależnych drobnych fragmentów w jedną„symultaniczną" całość. Krytycy piszą, że sztuka Makowskiego jest przykładem „geometrii romantycznej".
Historia obiektu:
1998 - zakup do zbiorów CFP, Warszawa