Artysta zajmował się malarstwem, rzeźbą, rysunkiem oraz tworzył environments. W latach 1974-1978 studiował wychowanie plastyczne na Uniwersytecie Śląskim, filia w Cieszynie. Po studiach uczył historii sztuki. Od końca lat 60. wykonywał swe pierwsze assemblages, realizował akcje artystyczne w pracowniach i na ulicach. W latach 70. interesował go problem neutralizacji malowania, redukcji ekspresji, przezwyciężenia tradycyjnej formy i struktury obrazu malarskiego, dla którego używał pojęcia „malowidła" W pierwszych pracach - serii malowanych polinitem na lustrze równoległych pasów, stosował nietypowe podłoże, starając się uwolnić samo malowanie od obrazu, zerwać z jego„formalną nadbudową". Od końca lat 70. współpracował z Galerią Foksal w Warszawie. W późniejszych pracach głównym motywem są odniesienia do pisma, ukazujące literackie fascynacje i odniesienia. Ołów zatapiany w dębowych deskach, ścinki kredek, ołówki, łupiny pistacji tworzyły symboliczne księgi oraz przestrzenne układy przypominające nekropolie, m.in. BIBLIOTEKA-BAZYLIKA, 1987. Symboliczne, sensualne (artysta mówił o „erotyce" w miejsce „hermeneutyki sztuki") znaczenie miało użycie konkretnych gatunków drewna, papieru, ołowiu czy soli. Nawiązania do wzorców kulturowych („erudycja wrażliwości") pozwoliły uzyskać Szewczykowi, przy pomocy uniwersalnego alfabetu i słownika, jemu właściwy sposób wypowiedzi. Uczestniczył w wielu prestiżowych wystawach rain. w Biennale w Sao Paolo czy w wystawie EUROPA, EUROPA Prace Andrzeja Szewczyka znajdują się w stałej ekspozycji Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie (sala monograficzna artysty), Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Poznaniu, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, a także w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Galerii Bielskiej BWA, Muzeum w Chełmie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz licznych kolekcjach publicznych i prywatnych w kraju i za granicą.
